Zon, zee, whaleshark

Na Twee maanden reizen waren onze twee grootste wensen (safari in Afrika en wandelen door de Himalaya) in vervulling gegaan. De wereld lag dus weer helemaal voor ons open.

We waren toe aan zon en strand en niet toevallig stond Sri Lanka klaar om ons allesverwarmend te verwelkomen. We kozen ervoor om eerst een aantal dagen bij te komen aan het strand. Met flinke golven stroomden we o(m)ver van geluk.

De Sri Lankanen zijn een stuk verlegener en beleefder dan de Nepalezen. Ze zijn gastvrij en vaak echt bezorgd of het allemaal wel goed gaat als wij met het openbaar vervoer probeerden te reizen. Zo hield de politie de bus voor ons aan en werden we nauwkeurig op een praktische plek in de bus gezet. En verder opende een Tuktuk chauffeur tegen wie we zeiden dat we wel zin in eten hadden een restaurant voor ons, en deed de lichten aan terwijl de eigenaar nog even op pad was.
Op die avond gingen we naar een speciale plek waar schildpadden eieren komen leggen op een strand en je dit kunt aanschouwen. Helaas waren de schildpadden die avond bezig met andere dingen en niet op het strand te vinden, leuk geprobeerd.

Overal verkopen ze aan de kant van de weg lekker fruit. Vooral veel 'exotisch' fruit: Ananas, papaya mango, bananen en passievrucht zijn overal te verkrijgen. En het smaakt echt anders dan in Nederland, het is vaak veel zoeter en sappiger. Het gaat zo: je kiest een mango uit wat je wel een lekker hapje lijkt en die wordt dan met een groot scherp mes voor je geschild en in stukjes gesneden zodat jij je tedere toeristenvingertjes er niet aan hoeft te branden.
Soms stap ik de bus uit om een zakje 'Annanasi' te halen om vervolgens terug te komen met allerlei extra dingen omdat ik me door de vriendelijk lachende verkopers laat overhalen. Meestal schrik ik dan van het bedrag wat ik moet betalen, omgerekend maar 2€ voor al dit eten?!

Verder worden we elke 2 minuten gevraagd hoe lang we zijn en Ruben wordt regelmatig aangezien voor een profvoetballer. In het begin grappig.. daarna vermoeiend.

In Sri Lanka maakten we nog een aantal mooie wandeltochten. Voor een stonden we om 2 uur s nachts op om bergje op te klimmen (Adams Peak) en vanaf daar de zonsopgang te bekijken.
Ook maakten we een dagtocht naar Sigiria een oud kasteel op een hoge steile rots en bezochten we grotten met honderden boeddha's en de tooth tempel waar Boeddha's tand wordt aanbeden.

Op onze laatste dag gingen we naar de vismarkt in Negombo. En daar lekker cultuur snuiven niet te doen, de geur was zo intens dat we na een half uurtje waren gedwongen het spektakel te verlaten

Al met al hebben we ons prima vermaakt in Sri Lanka.
Vanaf Colombo is het een uurtje vliegen naar Male de hoofdstad van een afstudeercadeautje (thanks pap & mam). De eilanden van de Malediven met prachtige stranden is iets wat ik altijd op filmpjes voorbij zie komen en altijd van dacht dat zal er wel niet van komen.. Maar hoe gaaf is het om juist die dingen te doen! Op het vliegveld werd ik wel wat gek aangekeken met mijn backpack inclusief de eraan bungelende bergschoenen.
Toen we de eerste ochtend op het balkon zaten te ontbijten kwam er een groep dolfijnen langs gezwommen. Er kwam een glimlach op mijn gezicht die ik er maar moeilijk af kreeg, zo'n begin belooft veel goeds voor de komende weken.

De Maldiven bestaan uit 1.200 eilanden met heel veel water daartussen in. Omdat de droge ruimte in de hoofdstad te klein werd is het vliegveld op een nieuw aangelegd eiland. Alles is goed geregeld en de mensen zijn super gastvrij!

Verplaatsen tussen de eilanden gaat logischerwijs ook over water. En waar iedereen met de watervliegtuigen of luxe jachten opgepikt wordt pakten wij de lokale bus (Ferry), betaalden een prikkie voor een overtocht van een paar uur. Halverwege zo'n bewuste tocht werd de boot stilgelegd, toen het luik naar de motor openging bleek er laag water in het ruim te staan. Toen dook kapitein door het luik om trots met een rolletje ducktape in zijn hand boven te komen, we konden weer verder. Op naar Ukulhas.

Waar Nepal grotendeels hindoeïstisch was, Sri Lanka voornamelijk Boeddhistisch zijn de Maldiven 100% islamitisch. Het is dus ook niet de bedoeling dat een vrouw met blote knieën of schouders over straat loopt. Zo lang je dit respecteert zijn de lokale inwoners vriendelijk en behulpzaam. Voor het strand hebben ze een oplossing door het op te delen in een bikinibeach voor de toeristen en een boerkabeach voor de lokalen. Verder is er op de lokale eilanden nergens alcohol te verkrijgen, daar moesten we even aan wennen.

Maar die malle Maldiven, we waren er 1 dag toen kwam regen uit de lucht waar Nederland nog een puntje aan kan zuigen. De dag dat we van ons eerste eiland zouden verkassen gooide een cycloon water in het eten. Met zoveel regen en wind was het voor de boot onmogelijk om ons veilig aan de overkant te zetten. We moesten langer blijven. Toen de zee na drie dagen wat rustiger werd konden we de speedboot nemen in een heftig tochtje naar Rasdhoo. Daar voelden we ons direct thuis door de verwelkoming in het hotel en de duikschool.

Hoe gezellig het op het eiland ook was, wij kwamen naar Rasdhoo voor het onderwaterleven. We doken bijna iedere dag met hele gezellige mensen het water in en dankzij de lokale divemaster kwamen we bij 'geheime' spots waar we soms meer dan 50 haaien tegelijk zagen. We zwommen met Manta's, enorme beesten met vleugels van soms wel 3 meter. En kwamen regelmatig een roggen en schilpadden tegen.

De Maldiven heeft altijd bekent gestaan als honeymoon eiland en stikt van de luxe resorts. Tot 2009 werden de toeristen en de lokale bevolking strikt gescheiden gehouden en was het voor toeristen zelfs verboden je buiten je resort te bevinden. Door de vernieuwde regels is het toegankelijk en betaalbaar geworden voor zelfstandige reizigers zoals wij. Op een rustdag een kayak gehuurd meerden aan bij het nabijgelegen resort-eiland en namen plaats op het strand met een bakje meegebrachte nasi. Binnen tien minuten stond er een bewaker die ons vertelde dat we onze lunch mochten opeten maar daarna als de wiederweerga weer in onze boot plaats moesten nemen. We waren niet super rauwig want hoe mooi het strand en de overwater bungalows met zwembad ook zijn het is er saai!

Maar hoe dan ook, sinds de nieuwe regels maakt het land een snelle en rare ontwikkeling door. Er wordt als een malle gebouwd en overal wordt nieuw land gecreëerd om meer mensen te ontvangen.

Het trieste is dat dit ten koste gaat van het normale (onderwater)leven. We bezochten Maamigili omdat deze bekend staat als de woonplaats is van de walvishaai. De jongens van het hotel vertelden ons het volgende verhaal: Het eiland had ooit een prachtig rif van twee kilometer lang. Er was mooi koraal en er kon veel vis gevangen worden. Toen kwam een rijke resort eigenaar uit de omgeving om het dorp te helpen. De lokale inwoners waren de man erg dankbaar omdat hij stevige betonnen huizen, wegen, straatverlichting en goede havens bouwde voor ze bouwde. Er werd een vliegveldje aangelegd, de handigste plaats was daar waar het water niet te diep was: boven op het rif! Nu we een aantal jaar verder zijn missen de bewoners het strand en al het mooie wat het eiland ooit te bieden had is veranderd in beton. Dit verhaal maakte impact op ons, wat zonde, wat heftig voor deze mensen en onomkeerbaar. Het is hier (op de meeste plekken nog) zo mooi, ik hoop dat er op tijd ingezien wordt dat sommige ontwikkeling niet bijdraagt aan dit prachtige land. Sommige dingen moeten gewoon blijven zoals ze zijn.

Uiteindelijk zagen we de Whaleshark! Wat een geweldig beest, hij zwemt rustig rond en eet plankton en trekt zich niks aan van de hysterische snorkelaars die hem op de foto proberen te zetten.

We hebben al zoveel hoogtepunten gehad deze reis maar de Maldiven is daar zeker een van! We hebben een geweldige tijd gehad hier en zijn dankbaar voor de gastvrijheid die we ervaren hebben. Next stop: Bangkok!