awesome Africa

We zijn precies een week onderweg. En om Rubens woorden te gebruiken: “It was CRAZY”.

We kwamen ’s ochtends aan in Windhoek (Nanmibie) en waren duidelijk niet de enige die het land in wilden wat resulteerde in lange rijen voor de douane. Dit was gelijk onze eerste kennismaking met het grundliche systeem wat een erfenis is van de Duitse kolonies. Bij alles wat je wilt doen worden al je gegevens genoteerd, altijd met pen en papier en lange lijsten waarop alles bijhouden wordt.
We werden opgehaald door een chauffeur die ons gelijk naar onze 4 wheel-drive-toyota-pick-up-truck met tent op het dak bracht. Na een uitgebreide uitleg konden we dan eindelijk op pad, wat ontwenning omdat ze hier aan de linker kant van de weg rijden en het wel zo handig is dat wij dat dus ook doen.

De eerste ochtend maakten we kennis met een struisvogel voor onze tent die van zijn ontbijt in de vorm van gras (en die van de buren) aan het genieten was.
We reden via hobbelige en stoffige gravel wegen verder naar Sossusvlei. Dit is een grote zandbak met geel/rood achtige duinen. We besloten vanaf de deadvlei, een droge vlakte met dode bomen de hoogste duin te beklimmen. Een tochtje die we iets onderschat hebben. Na heel veel rustpauzes en verschillende technieken om door het mulle zand de steile helling op te klimmen bereikten we eindelijk de top. En elke zweetdruppel en korrel zand in het ondergoed was het meer dan waard! We zaten boven op de 300 nogwat meter hoge duin te genieten van het onwerkelijke uitzicht. Ik kreeg het gevoel dat ik na de eerste afdaling op wintersport ook wel eens heb: als de reis er nu op zou zitten zou het toch al geslaagd zijn.

Om de vallei te bereiken moet je het laatste stuk over een zandpad met mul zand rijden. Gelukkig hebben we een hele sterke auto. Maar om zeker te zijn dat je niet vast komt te zitten is het handig om de spanning van de banden wat te verlagen. En om geen lekke band te krijgen deze weer te verhogen op het moment dat het harde pad weer begint. Bij het opblazen van de banden worden we op een afstandje van 10 meter in de gaten gehouden door een gembok. Een super mooi en gespierd beest. En met zijn hoorns van een meter lang had hij ons oppompwerk zo ongedaan kunnen maken.

Na dit zanderige avontuur besloten we een nachtje op een onbemande camping te staan midden in de woestijn. Het was wel heel erg onbemand omdat we helemaal alleen waren met campeerplekken bij een grote rotsformatie met alleen de zebra’s in de verte om ons te vergezellen. Ontelbaar veel sterren en met een kampvuurtje om de wilde beesten weg te houden was het magisch!

Na een nachtje in Swakopmund (net zo Duits als het klinkt) even wat stadleven en een goede burger opgesnoven te hebben werd het tijd voor wat meer wildernis.

Vandaag zijn we de hele dag in Etosha national park geweest. Dit is een gebied zo groot als Nederland waar je een extreem hoge populatie wilde dieren tegen komt. Wie mij een beetje kent weet dat ik geen extreme dierenliefhebber ben. Hier kom ik op terug, ik hou wel van dieren, van wilde dieren!

Op een plek in het park waar wat auto’s geparkeerd staan kun je er op rekenen dat er wat te zien is. En dat was ook zo een prachtige leeuw lag lekker in het gras. Omdat wij wat onhandig gepositioneerd stonden besloten we vrij snel verder te rijden. Om vervolgens verder op de weg twee leeuwinnen midden op de weg te treffen, op zoek naar een lekker impalaatje. Wat een kracht stralen die beesten uit!
De hele dag hebben we rondgereden tussen de zebra’s, giraffes, badderende olifanten, buffels gembokjes en impala’s. Ooo wat zijn die kleine baby olifantjes schattig…

Morgen gaan we in het park camperen en als we dit overleven (grapje mam!) trekken we daarna langzaam door naar Botswana.