Traveling like a tornado

Toen ik afgelopen weekend naar Nederland belde kreeg ik het vriendelijke verzoek om mijn elektronische dagboek weer eens te updaten, dus deze is speciaal voor jou mam (en natuurlijk ook voor eventueel andere geïnteresseerden). Toen ik hoorde dat het daar nog steeds shit weer is moest ik wel een klein beetje glimlachen. Alsof het lot ermee speelde heeft het hier afgelopen maandag de hele dag geregend, Karma is a bitch!
Bij het plaatsen van mijn laatste berichtje, 2 weken geleden, zat ik in Murchinson. Ik heb in de tussentijd heel wat kilometers gemaakt en er is veel gebeurd. Ik zal mijn best doen om het een beetje samen te vatten maar dit is in het verleden niet mijn sterkste punt gebleken.
Ik kreeg een lift van een zakenkiwi en me een lift naar Westport gaf, super mooie rit in een super luxe auto door de bergen. In westport kwam ik 2 duitsers met een camper tegen die toevallig naar hetzelfde dorpje gingen aan de westkust dus ik kon mooi met ze meerijden. Onderweg gingen ze nog even een wandeling maken en wat grotten bekijken en ik had natuurlijk wel zin om mee te gaan. Het was een leuke wandeling waarbij we meerdere keren onze schoenen uit moesten doen en door een stevig stromende rivier moesten lopen. Het waren nogal wattige duisters dus ik stippelde de beste route door de rivier uit en zij volgden mij . Na een paar km kwamen we bij de grotten, 1 klein probleempje: ik had geen lamp bij me. Zij waren goed voorbereid en hadden allebei een hoofdlamp dus ik ging tussen hun in lopen zodat ik nog een beetje wat kon zien. Het was een super gave grot die heel diep was een waar je en heel eind in kon lopen. Toen we terug kwamen reden we door naar Punakaiki waar we de toeristische attractie gingen bekijken wat ze de pancake rocks noemen (rotsen die op een stapel pannekoeken lijken), ik vond het niets bijzonders. Ik bleef de nacht in Punakaiki en toen ik het hostel binnenliep kwam ik toevallig mijn Italiaanse/deense biologie studerende vriend waarmee ik ook al een paar dagen had gereisd weer tegen. ’s Avonds hebben we gezellig biertjes gedronken bij een kampvuur en de volgende dag gingen we weer ieder voor zich verder liften.
Zaterdag kwam ik aan in Franz Joseph, mijn laatste lift kreeg ik van een meisje die in een hostel werkte dus ik voelde me wel een beetje verplicht om in dat hostel te blijven slapen. Het hostel zat vol met jonge, veel drinkende, lawaaiige mensen omdat er toevallig ook 2 bussen van georganiseerde reizen in het zelfde hostel verbleven, hmm lekker dan. ’s Nachts om half 4 was er een enorm lawaai .. ‘please leave the building’, brandalarm! En natuurlijk was het (gelukkig) vals alarm. Ok, de volgende ochtend bedacht ik dat ik eigenlijk niet langer in dit kleine plaatsje wou blijven maar wel graag de gletsjer wou zien. Ik liep rond half 10 door het dorpje en besloot binnen een paar minuten een skydive te doen. Dit stond toch al op mijn verlanglijstje en hier is een van de beste plekken om het te doen omdat je mooi uitzicht hebt over de bergen/gletsjer en over de zee. Het was super helder weer dus waarom niet, de volgende groep zou over een half uur vertrekken. Als een idioot ben ik terug gegaan naar het hostel al mijn spullen bij elkaar geraapt en achter gelaten bij de receptie. Daar ging ik dan met nog 3 andere jongens. Vanuit het vliegtuig hadden we al super mooi uitzicht en de kriebels begonnen wel langzaam te komen. Toen de deur open ging en ik op en over het randje moest gaan zitten whieeuuw wel heeel hoog! Dat was even een eng momentje. Gelukkig zat ik vast aan een ervaren skydivester en had ze mij goed verteld wat ik moest doen. Je valt ongeveer 50 sec naar beneden en je hebt een super vet uitzicht, eigenlijk helemaal niet zo eng. Op het moment dat de parachute open gaat hang je er rustig onder en is het minder winderig en kan je nog beter rondkijken. Op de grond kon ik alleen nog maar lachen: “whaaa wat was dit vet, mag ik nog een keer?”
Omdat ik na de slechte nacht wel klaar was met het hostel en graag verder naar het zuiden wou trekken besloot ik te kijken hoe ver ik kon komen met liften dus een uur later stond ik weer langs de weg. Ik werd opgepikt door 2 franse meisjes die op weg waren naar Queenstown, perfect! Een prachtige route met ongelofelijk mooie natuur, onderweg stopten we een paar keer om wat foto’s te maken. Omdat Queenstown nog wel ver was besloten de meiden aan het eind van de dag om ook in Wannaka te overnachten. Ik was hartstikke gaar na de rit en trok mijn bikini aan om naar het strand (van het meer) te gaan. Hier ontmoette ik een Deens meisje en wat locals die ons biertjes, eten en gezelligheid gaven dus na een paar uur besloot ik dat ik terug moest keren naar de franse meiden voordat ze zich zorgen om mij zouden gaan maken. De dag erna (inmiddels maandag) kon ik weer met dezelfde meiden meerijden naar Queenstown.
In Queenstown ontmoette ik mijn vrienden (mexicaanse meisje, jongen uit londen, en franse stuntman) waarmee ik eerder een auto had gehuurd weer. Ook wel fijn om weer met mensen te zijn die je toch iets beter kennen. Queenstown is een echte partystad dus prima om hier tijd met vrienden door te brengen en lekker biertjes te drinken op het strand.
Omdat de tijd belachelijk snel gaat besloot ik na een paar dagen plannen om te door te trekken, op naar het noordereiland. In Nieuw Zeeland worden een hele hoop auto’s verhuurd en vervolgens op een andere plaats weer ingeleverd. De auto’s moeten ook weer terug gebracht worden, je kunt voor een heel laag bedrag deze auto terugbrengen, car-replacement heet dit. Ale en Kevin wouden ook graag naar het noorden dus we hebben in 4 dagen 2 auto’s terug gebracht. 1 van Queenstown naar Christchurch en 1 van Chrischurch naar Picton. In Picton zijn we 2 nachtjes gebleven waarvan het maandag dus de hele dag heeft geregend. Gelukkig had het hostel een hot spa waar we goed gebruik van hebben gemaakt.
Gisteren hebben we met de ferry de overtocht van Picton naar Wellington gedaan. De zee was nogal ruw dus de boot ging flink heen en weer en niet alle magen op de boot konden de hoge golven weerstaan. ’s Avonds zijn we met zijn drieën naar de bioscoop gewest en hebben we les Miserables gekeken( wat anders als je samen reist met een Franse stuntman).
De komende 2 weken zal ik het noordereiland gaan verkennen en dan is het alweer tijd om te vertrekken naar Azië. Ik hoop dat het verhaal niet al te chaotisch is geworden, ik kan zelf amper bijhouden wat er allemaal alweer is gebeurd. Het lijkt wel of de tijd steeds sneller gaat niet normaal.