It never rains, it pours!

It’s the highest time op mijn dagboek te updaten. Gekke engelse zinnen het liefst in een gekke volgorde dan begrijpen ze het hier beter. En omdat ik de sickste niet ben pas ik me keurig aan. Sorry alvast, ik zal proberen niet te veel jaloerse gevoelens op te wekken met woorden als ‘tof, super mooi, extreem gaaf’ enz.. maar ik zou ook jaloers op mezelf zijn.

Ik heb tegen de planning in (voor zover ik die überhaupt heb) een week van koh tao genoten! Het is een redelijk toeristisch en duur (vergeleken met de test van azië) maar super relaxt eiland in het zuiden van Thailand. Hier heb ik ook mijn open water duikdiploma glansrijk gehaald en besloten dat een vis een topleven moet hebben. Ik vond het duiken fantastisch, het is super rustig en stil en je drijft lekker een beetje door het water en het is mooi. Aan de ene kant heel kalmerend maar het geeft ook wel een adrenaline kick om 18 meter diep te ademen. Toen we na 3 dagen klaar waren met de cursus hadden we nog 1 (gratis) fundive tegoed, dit was ook gelijk de mooiste duik die ik tot nu toe gemaakt heb, we bleven een uur onder water en zwommen door kleine grotjes en het was zo tof! Na skydiven, surfen en wakeboarden is duiken is dit de zoveelste verslaving die ik hier heb opgedaan. Met mijn duikbuddies (een engelsman en 2 ZuidAfrikanen, die me er trouwens van overtuigd hebben dat ik ZA echt moet bezoeken) gingen we naar een ladyboyshow, ongelofelijk wat kunnen die ‘chicks’ dansen, om jaloers van te worden.

Na een week op Koh tao gezeten te hebben moest ik door omdat er een vliegtuig op me stond te wachten in Kuala Lumpur. Het enige vervelde detail is dat KL niet naast de deur ligt vanaf koh tao. Dus stond er een 'leuk' tripje op me te wachten. Eerst een hele nacht op de boot en daarna van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds heel laat in de mini bus. Het reisbureaumeisje zei: " ooh maar het is een hele luxe boot hoor met bedjes en good quality matress" tja, make that the cat wise. Schouder aan schouder lagen we op dunne erg smalle matjes op de vloer. Toch heb ik prima geslapen op de boot om vervolgens na en hele lange rit in de airco minibus/ vrieskist midden in de nacht aan te komen in KL. I jumped a hole in the air toen ik eindelijk mijn bedje zag.
Ik heb 1,5 dag in Kuala Lumpur doorgebracht met mijn kersverse, nieuw in de bus gemaakte Amerikaanse vriend. Ik vond het een heerlijke schone stad en alles is lekker gestructureerd, westers en mensen spreken goed Engels. Wel lekker Indisch gegeten wat me wel een goede voorbereiding leek op Indonesië. Want op 10 juni vloog er een vliegtuig met mij er in naar Bali! Dat dit land in eerste instantie niet op mijn lijstje stond betekende niet dat ik er minder zin had om er naar toe te gaan. Een nieuw land geeft toch altijd weer een energieboost en eerlijk gezegd kon ik die wel even gebruiken. Ik werd er zo langzamerhand een beetje moe van om steeds weer je tas te pakken en telkens nieuwe mensen te leren kennen en weer het standaard bakcpackersgesprekje te voeren met waar kom je vandaan, hoe oud ben je, hoe lang reis je al en bla bla..

Maarja nieuw land nieuwe kansen en Indonesië is toch weer echt anders dan de rest van zo Azie en niet alleen maar positief. Als je de mensen hier goed in de ogen kijkt zie je rupiatekens, ze proberen je de hele tijd te veel geld te laten betalen voor van alles maar ik ben crazy Henkie not dus daar doe ik niet aan mee.

Eerst heb ik een weekje op Bali gezeten en hier heb ik onder andere een mooie mountainbike tour gemaakt door de rijstpaddies. We waren met een groepje van 10 en we werden met een minibus boven op een berg gezet waarna we naar beneden moesten fietsen maar eigenlijk was het dus meer rollenen remmen. Onderweg stopten we bij een koffieboerderij waar ze ons allerlei soorten koffie lieten proeven ook van die dure poepkoffie die door zo’n beest gaat. We stopten ook in een lokaal dorpje waar we in de huizen mochten kijken, hier wonen ze met meerdere families op een erf maar elke familie heeft zijn eigen keuken omdat de mannen niet willen dat er geroddeld wordt, wat een ontzettende slimkonten zijn ze hier ook. Daarna was het nog een optie om ook weer omhoog te fietsen het grootste gedeelte van de groep wou dit niet. Met zijn vierne en een gids gingen we ervoor, we waren nog geen 5 minuten begonnen met de klim en de regende alsof het maanden niet geregend had. Al zou het regenseizoen al lang over moeten zijn het regent hier elke dag in de namiddag een uurtje of soms 2, het klimaat is niet alleen in de Nederland een beetje in de war blijkt maar weer. Dus pisswet kwamen we het restaurant binnen voor onze lunch.

Ik ging door met een bootje naar de Gili’s (het Indonesische woord voor eiland). Dit zijn kleine, mooie tropische eilandjes met helder blauw water en witte stranden. Daar kwam ik Loes ook weer tegen we hebben lekker samen gegeten en filmpjes gekeken op het strand. Je kunt hier heel mooi snorkelen en feestvieren. Ik heb een dag een snorkeltripje gemaakt en toen iets van 5 ninjaturtles gezien, die arme schildpadden moesten vechten voor hun leven om een beetje door de gidsen met rust gelaten te worden.

Op Gili Air (ander eiland) deelde ik een kamer met Lara tegen, een lekker gek Engels meisje die doet waar ze zelf zin in heeft, dat klikte wel en dus besloten we samen naar Lombok te gaan. Hier kwamen we terecht in Sengigi een klein dorp wat volgens de lonely planet de mooiste stranden van de wereld heeft en zo was ik het dus weer eens volledig oneens met het eenzame planeten boek. De sfeer in het stadje was niet zo fijn, mannen spraken ons steeds aan en namen geen genoegen met “nee ik wil niets van je kopen, hoef geen taxi en wil al helemaal niet met je mee naar huis of naar bed”. We besloten door te trekken naar Kuta Lombok een stadje in het zuiden van Lombok die bekend staat om de mooie surfstranden. Samen met Froukje en Gita, 2 nlse meisjes namen we een privé chauffeur en reden we in 2 uurtjes naar het zuiden. We besloten hier een 2 persoonskamer te delen met zijn vieren. Hop een groot matras tussen 2 bedden in en je hebt een hartstikke gezellige meidenkamer. We huurden scooters en trokken er de volgende dag op uit met onze heerlijke Annie-helmen op want een accident sits in an little corner. We zagen prachtig mooie stranden en parkeerden onze scooters, binnen een halve seconde werden we op onze schouder getikt en vertelde de man ons dat parkeren 5000 (40 euro cent) kost per scooter. Dat vonden we belachelijk we zetten onze scooters 15 meter verder op neer en liepen rustig naar het strand. We maakten grapjes over wat die mensen allemaal met onze scooter konden doen en waren blij om te zien dat alle vier de scooters er nog stonden inclusief wielen en alle onderdelen. Toen we de scooters starten bleek dat alle 4 de tanks leeg waren…shit en zo typisch. We hebben lekker in zee gezwommen, grote vrienden geworden met kleine kindjes omdat ik ze door de lucht gooide waarna ze in het water vielen, ze vonden het zo leuk dat ze allemaal maar 100 x wouden. Toch leuker om met kinderen te spelen dan ze armbandjes te zien verkopen wat behalve zielig ook bloedirritant is. Maar omdat er nog altijd naïeve toeristen zijn die geld aan de kinderen geven is het bijna logisch dat de ouders (die niet persee arm zijn maar een optie tot geld zien) hun kinderen blijven dwingen naar het strand te gaan en te vragen om geld voor school.
Zo reden we een paar dagen naar alle uithoeken in de omgeving en werden we gestopt door politie maar zijn we doorgereden omdat veel politie ook nep is en corrupt moet je alleen stoppen als het echt niet anders kan.
Omdat het een klein dorp is en er verder niet zoveel te doen is maakten we ons eigen feestje en entertainden we met zijn vieren de rest van de gasten rond de grote tafel bij de homestay. Met verhalen over onze nationale held die het land redde omdat he putted his vinger in the dike (wat in engels ook als scheldwoord voor lesbisch word gebruikt).
Gisteren ben ik met de boot naar Padang bai gegaan (terug in Bali) waar ik in een hostel terecht kwam zonder gasten met gekke dronken Belgische managers. Vanmorgen vertrok ik weer, na een uurtje achterop de motorbike over een mooie route stapte ik in 50 tinten grijs (stof) van motorbike af in Ubud.

Vanavond ga ik naar een traditionele dansshow en over 3 dagen vlieg ik weer terug naar Kuala Lumpur om van daaruit Maleisië verder te verkennen met mijn special friend.