learning to deal with pressure

Ik lees net een stukje van mijn vorige verslagje terug en ik besef me dat het maar goed is dat ik het een beetje bij houd want hier en daar lees ik dingen waarvan ik denk o jaa dat is ook zo. Ik zag ook dat het nodig tijd is om weer eens een updateje te doen aangezien de vorige al bijna een maand geleden is.
In deze maand heb ik niet veel landen gezien en ook niet veel van 1 land gezien maar wel veel genoten. Ik zal deze raar geformuleerde zin een beetje toelichten en misschien dat hij na het lezen van mijn (minimale) activiteiten wat duidelijker is.

Mijn backpack was niet al te nieuw meer was voor ik vertrok maar hij begon halverwege Azië toch echt helemaal uit elkaar te vallen. Na een paar naaisessies besloot ik een nieuwe te kopen, ze zijn hier sterren in het (na)maken van producten, ze noemen het zelf in plaats van nep liever copy’s. Dit doen ze ook met grote backpacks, je betaalt er niks voor maar je krijgt er dan ook net zo veel voor terug. Die dingen scheuren na 1 ruwe behandeling van een buschauffeur die te tassen onder in de bus gooit letterlijk in tweeën. Ik heb flink gezocht maar ‘echte’ tassen vinden is heel moeilijk en dan is het nog maar de vraag of het niet gewoon een heel erg dure en goed nagemaakte neppe is. Gelukkig was daar opeens een reddende engel: Loes, een meisje die ik in Vietnam al had ontmoet moest een weekje naar huis voor haar studie. Mijn vader (die sowieso al een schat is voor alle dingen die hij voor me regelt thuis terwijl ik weg ben) kocht een nieuwe tas en ook gelijk maar een nieuwe camera (omdat de mijne gestolen is in Vietnam) en bracht deze naar Loes haar huis. Mijn geluk kon niet op toen ik Loes in Cambodja arriveerde en ik haar met mijn spullen van het vliegveld ging halen!

Helemaal gelukkig en gewapend met mijn nieuwe tas en camera vertrok ik een dag later naar Shinoukville. Dit is een stadje aan de kust die vooral bekend staat omdat ze er wel van een feestje houden maar dat er behalve dat ook niet zoveel te doen is. Na 2 leuke avonden waar ik verder niet te diep op in zal gaan ging ik samen met Loes naar het eiland Koh Rong. We kwamen aan en we waren op slag verliefd op het eilandje, het strand super wit, het water helderblauw en de zond extreem fel. Toen moesten we in de hitte op zoek naar een slaapplaats. We zagen een guesthouse waar ze wat tenten op het strand hadden staan na even informeren bleek dat we de tenten konden huren incl inrichting (een matras en een laken). Wauw dachten we, dat is het helemaal in een tent op het strand met uitzicht op zee. ’s Nachts stond er een lekker briesje wat eigenlijk meer warme wind is. Helaas dreven we om half 7 onze tent uit richting het warme zeewater. Het is er zo verschrikkelijk heet de hele dag dat je rustig aan moet doen en veel moet drinken. Laat ik voor die twee dingen nu net een speciaal talent voor het hebben ontwikkeld! Na 3 dagen te hebben gesnorkeld, naar de andere kant van het eiland te zijn gelopen voor een spectaculaire zonsondergang en vooral veel gechilld te hebben vonden we het tijd om afscheid te nemen van alle zandvlooien die ons lekker te pakken namen.

We kregen het advies van 2 leuke nlse meiden die we op het eiland ontmoet hadden om naar Otres beach te gaan en dan naar het hostel footprints. Dit deden we alleen toen we aankwamen waren alle kamers vol, ze hadden nog wel een bed in de tuin over met een muskietennet er om heen. We waren de tent gewend dus dit nachtje overleven we dan ook wel! Na een prima nacht in de tuin trok Loes verder en verkaste ik naar een 3 persoons dorm. Ik had geluk want ik heb de kamer heerlijk 2 nachten voor mijzelf gehad! Ik ontmoette een (toevallig alweer Nederlandse) meiden en we besloten we om met zijn 4en naar het bambooeiland te gaan. Hier staat maar 1 guesthouse met veel hangmatten en er is verder niks behalve een prachtig strand. We hadden ons eigen bungalowtje en hebben ons hier heel goed vermaakt. We konden helaas maar 1 nachtje blijven omdat we terug moesten naar het vaste land omdat we de laaste kans om koninginnendag te vieren natuurlijk niet wilden missen. Ik heb gehoord dat het in nl een goed feestje was maar hier was het ook zeker niet mis! We gingen op een boot vol met Nederlanders en oranje verf (waarmee ik nog een week heb rondgelopen omdat het geen schmink maar echt VERF was) op een boozecruise, het woord zegt genoeg en gelukkig hebben we de foto’s niet.

Na in totaal 2 weken op de eilanden en rondom shinoukville te hebben rondgehangen was het tijd om verder te gaan. Ik nam samen met Celine een nachtbus naar siem reap hier stonden te tuk tuk drivers (irritante mannen die de hele dag de woorden: “lady, tuk tuk, yes en ok” naar je roepen om ervoor te zorgen dat ze je in hun kleine karretje ergens naar toe mogen brengen tegen altijd te hoge prijs) al in grote getallen op ons te wachten en gingen nog net niet met elkaar op de vuist om wie ons naar het hostel mocht brengen. Tijd om cultureel te doen, Siem Reap is een dorpje wat dicht bij de bekende tempels van Ankor wat ligt. Dit is ook de (enige) reden dat mensen (vooral veel chinezen) hier naar toe komen. Dezelfde avond gingen we naar de zonsondergang kijken. De volgende dag stonden we om half 5 op om dezelfde zon weer op te zien komen achter de tempel van Ankor wat. Dit was een heel mooi plaatje en dat vonden de 100 000 Chinezen die er waren blijkbaar ook want de camera’s en ipads met chinezen er achter en in rare poses er voor waren niet aan te slepen. Toen de zon op was was het gelijk ook behoorlijk warm en begonnen we met het bekijken van de tempels. Ze waren erg mooi en ik vond vooral de tempel waar de thomb raider film opgenomen is met alle bomen er in en over heel mooi. Om 12 uur s middags was het zo heet en hadden we al een paar uur rondgelopen in de hitte dat we besloten terug naar het hostel te gaan en een ‘verfrissende’ duik te nemen in het zwembad.

Ik heb hier in eeuwen al niet meer gekookt. Het eten is hier zo goedkoop dat het net zo gemakkelijk en voordelig is om elke dag uit eten te gaan. Celine en ik gingen samen een cookingclass doen om er zo voor te zorgen dat we de lekkere lokale gerechten straks ook thuis kunnen maken. We kregen kookles van een paar Cambodjaanse meisjes die ons streng vertelden alle kruiden goed fijn te snijden en flink in de pan te roeren. Daarna moesten we ons eigen eten eten en smaakte dankzij het hier en daar ingrijpen van de meisjes nog goed ook!

Ik nam vanaf Siem Reap de bus naar Bankok een tochtje wat de hele dag duurde, heerlijk. In Bankok ontmoette ik Celine weer die daar met het vliegtuig heen gekomen was. We gingen naar een heel fijn hotel met een zwembad op het dak midden in de backpackersarea van Bankok omdat we dat wel even verdiend hadden vonden we zelf. De vorige keer dat in Bankok was vond ik het vreselijk maar nu moet ik toegeven dat nu ik gewend ben aan (grotere) chaos het heel leuk vond.

Ik ben vanmorgen in Koh Toa aangekomen (na een lange nachtelijke busrit zonder slaap) een eiland in zuid Thailand. Ik ben vanmiddag maar meteen begonnen met de theorielessen voor mijn duikcursus. Ik ga aan mijn collectie diploma’s reddingszwemmen ook een onderwaterzwemdiploma toevoegen. Morgen gaan we beginnen in het zwembad en gaan we ’s middags de zee in! Ik heb er super veel zin in. En kijken of ik een beetje met de druk om kan gaan, ik ben benieuwd.